Seçim kararı,ne kadar bugünlerde verilmiş gibi görünse de bu karar 7 Haziran seçimlerinde verilmişti zaten. Yani seçimden seçim çıkmıştı.Sonuçlar böyleyken hükümet kurulması imkansız gibiydi.Partiler de bu bilinçle hareket ederek süreci seçim meydanı olarak değerlendirmeye çalıştı.

İlk günden itibaren, “ben muhalefet olmak istiyorum” diyen MHP; koltuk sevdalısı değilim görüntüsü çizerek oyunu arttırmaya çalışsa da halk gözünde,”daha önceki iktidarında ülkeyi batırmış olmaktan dolayı beceremez diye iktidardan kaçıyor” algısı oluşturdu.
Diğer bir cepheden CHP ise siyasetini koalisyon kurmak üzerinde yapmaya çalıştı. Ne kadar koalisyon istemese de öyle bir algı oluşturma çabasındaydı ki AK Parti’den istedikleri bakanlıklar ve şartlar AK Parti’nin kabul etmeyeceği üzere sunulmuştu.CHP’nin istediği bakanlıklara bakılırsa (İçişleri Milli Eğitim ve Adalet bakanlıkları) birilerini kurtarmaya yönelikti.
Diğer yandan koalisyona girme ihtimali zor olsa da HD de siyasetini yapacaktı,ama HDP’nin siyaseti ağır oldu.Yıllarca “barış” diyerek siyaset yapan Demirtaş; artık barış diyemiyordu çünkü savaş yoktu, savaş yokken barıştan bahsedemezdi.Sırtlarını PKK’ya yastayarak, silah bırakmayarak savaş başlattı ve artık barıştan bahsedebilecekti.
Sorumluluk Ak Parti’nin üzerindeydi,her şeye rağmen bir ümitle koalisyon turlarına çıktı Davutoğlu ve seçimden yana olmadı,fakat seçim kararı 7 Haziran seçimlerinde halk tarafından verilmişti.
Bundan sonra verilecek karar sadece seçim tarihi idi,bu kararı da Cumhurbaşkanı verdi.
Bu süreçte üzücü olan durum ise; Cumhur’un başkanına hakarete varan söylemler oldu.Acaba Cumhur’un başkanına hakaret eden Parti başkanları meydanlarda Cumhur’un önüne nasıl çıkacak?
1 Kasım seçimlerinin Ülkemiz ve Milletimize hayırlar getirmesi dua ve dilekleriyle.

Mehmet TEPE